Voor Het Kontakt Harderwijk schrijf ik een tweewekelijkse column. Deze column verscheen op 27-03-2019.
Even was Harderwijk wereldnieuws, vanwege een halve marathon. Die halve marathon verliep niet helemaal zoals gedacht. Nu weet ik niet welke associatie u hebt bij een halve marathon, maar mijn eerste gedachte is vooral dat het geen héle marathon is. Voor het uitlopen van een halve marathon zal op feestjes en borrels best waardering en respect klinken, maar in de stilte erna zal de gedachte ‘ja, maar het is geen héle hè’ tastbaar in de lucht hangen. Tuurlijk, ook een halve marathon is best een end, ongeveer de helft namelijk, maar toch, het is een beetje alsof je een hele marathon niet aankunt. Of geen zin hebt in zo’n hele marathon natuurlijk, maar dan kun je net zo goed helemaal thuisblijven. Scheelt sowieso veters strikken, inlopen, opwarmen, een startbewijs ophalen en wat er al niet meer komt kijken bij welk stukje in wedstrijdverband lopen dan ook.
Maar goed, die halve marathon dus. Die liep dus in de soep, en wel vanwege één vrijwillige wegwijzer. Een beetje in de categorie ‘you had one job,’ want nou ja, hij hoefde echt maar één kant op te wijzen, namelijk de goeie kant, en daar ging het dus al mis. De kopgroep werd massaal met een kluitje het riet in gestuurd, en bij een marathon, ook een halve, weet je dan één ding: dan zit je niet goed. De renners raakten verdwaald. Best vervelend bij een halve marathon, want voor je het weet loop je een hele en dan had je net zo goed kunnen meedoen aan de marathon van New York, in plaats dat je de weg probeert te vinden door een Vinexbuurt van Harderwijk.
Ook een halve marathon is best een end, ongeveer de helft namelijk, maar toch, het is een beetje alsof je een hele marathon niet aankunt. Of geen zin hebt in zo’n hele marathon natuurlijk, maar dan kun je net zo goed helemaal thuisblijven.
In de reconstructie las ik dat de renners op zeker moment zelfs van drie verschillende kanten op de finish afkwamen. Daar moest ik even over nadenken. Dat ze van de goede én de verkeerde kant kwamen, ok, maar nog een derde richting? Is er iemand uit het water gekropen en druipend over de finish geglibberd? Iemand uit de lucht komen vallen? Of heeft zich wellicht iemand uit het publiek los gemaakt, die bij het zien van deze sportieve prestatie ineens enorme aandrang kreeg ook mee te doen en aldus over de dranghekken is geklommen in spijkerbroek en winterjas? We weten het niet, want dat werd niet vermeld. Wel dat er een teleurgestelde Keniaan was, die naast de 600 euro finishgeld greep en boze lopers die speciaal de City-to-City run van de week erop hadden geskipt om de halve marathon van Harderwijk te kunnen lopen. Want o ja, dat was ik nog vergeten te vermelden: vanwege alle consternatie werd de uitslag niet langer betrouwbaar geacht en daarom voor iedereen ongeldig verklaard. Wat sommige renners zelfs boos maakte – daar heb je blijkbaar nog energie voor na een halve marathon.
Niet voor iedereen was half meedoen belangrijker dan helemaal niet winnen kennelijk. Ikzelf zou er vooral een belangrijke les uit willen halen: het leven loopt soms niet helemaal zoals je gedacht had. Ook halve marathons niet.
