Voor Het Kontakt Harderwijk schrijf ik een tweewekelijkse column. Deze column verscheen op 05-06-2019.
‘Kijken, kijken, niet kopen!’ is al decennialang de uitroep van middenstanders in den vreemde zodra je als Nederlander voorbij hun kraampje loopt – het zijn niet onze bleekneusjes, maar de hand op de knip die ons verraadt. Ikzelf maak me er ook schuldig aan, en niet alleen in het buitenland. Afgelopen weekend liep ik door het centrum van Harderwijk en dat was het dan ook: ik passeerde vele winkels, en ging bij slechts één naar binnen – om onverrichter zake weer naar buiten te stappen. Ik ben blijkbaar niet de enige, want ondertussen zag ik de ene lege etalage na de andere. In de gauwigheid telde ik in de Donkerstraat een stuk of 6 – de straat doet zijn naam steeds meer eer aan.
Ik was enigszins verbaasd, want ik meende nog niet zo lang geleden gelezen te hebben dat de leegstand juist was afgenomen. Eenmaal gezeten op een terras aan de strandboulevard (waar het wél druk was; een vers getapt biertje bestel je immers niet online) gaf google me gelijk: nog geen maand geleden was te lezen dat de leegstand in de binnenstad van Harderwijk al een aantal jaar op rij daalt. Vanwaar dan deze treurige aanblik?
Je kunt wel heel leuk een Bureau Binnenstad oprichten, nog eens een voortgangsrapportje schrijven of Harderwijk heel guitig het St. Tropez van de Veluwe noemen, maar ondertussen loop ik nog steeds door een winkelstraat met vele lege panden
Verder googelend kwam ik op het twitteraccount ‘Leegstand Harderwijk,’ dat ironisch genoeg sinds 2016 leeg bleef. Grappig dat destijds de oplossing werd gezocht in zaken als een koopzondag, een aangepast parkeerbeleid (gratis parkeren tijdens de eerste uren) en het uitbreiden van de haven – dan nog één grote bouwput. Drie jaar na dato is dit alles een feit, maar blijkbaar zonder gewenst effect.
In datzelfde jaar verscheen vanuit de gemeente een rapport – voor alles wordt altijd een rapport opgesteld, met een klinkende titel en mooie woorden als toekomstbestendigheid, groeipotentie en vernieuwingskracht. ‘Visie op een andere binnenstad’ heet het in dit geval. Drie keer raden welke woorden erin stonden. Maar zonder cynisch te doen over het ambtelijke jargon; de inhoud sneed wel degelijk hout: consumenten zijn vaker op zoek naar beleving, een ander winkelbestand, evenementen kunnen de bezoekersaantallen opkrikken en wonen in binnenstedelijk gebied neemt toe aan populariteit.
Nu nog die uitvoering. Want je kunt wel heel leuk een Bureau Binnenstad oprichten, nog eens een voortgangsrapportje schrijven of Harderwijk heel guitig het St. Tropez van de Veluwe noemen, zoals inmiddels ex-wethouder Van der Wal deed, maar ondertussen loop ik nog steeds door een winkelstraat met vele lege panden en de zoveelste Blokker en Hema: niet bepaald het koopwalhalla van de gemiddelde botenbezitter. Dan kun je evenementen organiseren tot je een ons weegt; je verkoopt er geen tosti-ijzer meer mee. Dus ondernemers, vastgoedeigenaren en nieuwe wethouder Bert van Bijsteren: doe eens iets gedurfds. Verklein je winkelcentrum, verhuur leegstaande panden als woning, en gebruik de rest voor een origineel winkelaanbod. Geen woorden, maar daden. Werk aan de winkel!
