Voor Het Kontakt Harderwijk schrijf ik een tweewekelijkse column. Deze column verscheen op 10-04-2019.
Het vaccinatiecijfer van de Bmr-prik (bof, mazelen, rodehond) voor tweejarigen in de gemeenten Harderwijk en Ermelo lag vorig jaar op respectievelijk 92,9 en 88,3%, las ik in deze krant. Daarmee ligt de vaccinatiegraad niet alleen onder de norm die de Wereldgezondheidsorganisatie als aanvaardbaar hanteert (95), maar daalde het percentage ook nog eens ten opzichte van het jaar ervoor. De cijfers kwamen in de week dat op een kinderverblijf in Den Haag een uitbraak van mazelen plaatsvond. Oorzaak: niet ingeënte kinderen.
Het is een landelijke trend, die zich met name openbaart in de grote steden én de bijbelgordel. In de ene plaats omwille van linksdraaiende macrobiotische idioterie en in deze omgeving met de bijbel in de hand. Ok, bevindelijk gereformeerden zullen gemiddeld genomen wat minder grootstedelijk leven en Maan, Bikkel en Sterre (of in hun geval Ruth, Ezra en Gideon) niet zo snel op de bakfiets richting opvang duwen -moeder de vrouw blijft thuis en zorgt-, waarmee de kans op besmetting van leeftijdsgenootjes minder groot zal zijn, maar toch: een zorgelijke ontwikkeling. Vindt ook de burgemeester van Ermelo André Baars, al bagatelliseert hij de problemen enigszins door te stellen dat het percentage niet ver onder de nationale grens van 90% zit. Waarmee we onszelf als Nederland onder vele EU-landen plaatsen overigens, waaronder, ik noem maar even wat, Hongarije en Litouwen.
Lang leve de vooruitgang, lang leve de vrijheid; die vrijheid betekent dus ook dat je als ouder de gezondheid van jouw én andermans kind mag ondermijnen.
Lang leve de vooruitgang, lang leve de vrijheid; die vrijheid betekent dus ook dat je als ouder de gezondheid van jouw én andermans kind mag ondermijnen. Je kind mishandelen en verwaarlozen mag niet, dan grijpt Jeugdzorg in, maar als het passief gebeurt knijpen we een oogje toe. Ik ken de bezwaren en redenaties; alleen God beschikt over leven en dood, en dan vraag ik me af of we niet voortdurend ingrijpen in het leven – of laat je je kinderen zonder links en rechts te kijken een drukke weg oversteken in de hoop dat hun tijd nog niet gekomen is? Nee, maar God gaat over ziekte en gezondheid, wordt dan gezegd. Waarop ik me afvraag of je bij een botbreuk je kind ook thuishoudt in de hoop dat God geneest. Nee, maar inenten gebeurt met ziekteverwekkers, is dan het argument. Waarop ik denk: als je kanker krijgt, laat je je dan ook niet bestralen, weiger je dan ook die chemokuur?
Deze column zal de weigeraars ook niet overtuigen, dat weet ik heus wel. Dat de gemeente Ermelo 5000 euro wil uittrekken voor een campagne om de vaccinatiegraad te verhogen is een nobel streven, al is het ook hierbij de vraag of het zal helpen. Misschien moet ik in plaats daarvan een stukje citeren uit een Ermelose krant: ‘Iedere ouder dient (…) te overwegen of zijn principe gegrond is. Of hij voor God en zijn geweten verantwoorden kan, zijn kind dit middel op de daarvoor aangewezen tijd met opzet te onthouden.’ Was getekend: een moeder. In 1951. Ja, lang leve de vooruitgang.
